Dywedodd yr unigolyn: “Rwyf wedi gweld cael y diagnosis yn gadarnhaol iawn. Y peth mwyaf buddiol fu caniatáu imi feddwl yn fwy cadarnhaol amdanaf fy hun. Ychydig yn annisgwyl, rydw i hefyd wedi dechrau ysgrifennu barddoniaeth. Dechreuais ysgrifennu pan oeddwn yn teimlo fy mod wedi fy llethu, gan fy mod yn cael trafferth cyfleu fy nheimladau, a gwelais fod ysgrifennu yn ffordd dda o weithio trwy fy meddyliau. Roeddwn i eisiau rhannu un a ysgrifennais am awtistiaeth (gweler y gerdd isod). Estynnwch fy niolch i’ch holl gydweithwyr. Rwy’n teimlo’n ffodus iawn fy mod wedi gallu defnyddio’ch gwasanaeth a chael profiad mor gadarnhaol o rywbeth a oedd yn gam go fawr”.
A Letter to Past Me:
My darling girl
I watch you scratch and fight with the world
I watch you lose the fight and shrink
All you can hear and feel right now are
Loud critical ‘you’re doing it wrong’ voices
But you will learn, with time
To turn their volume down
As you turn yours up up up
And once upon a not yet day
You will have a word for all of this
One day, a kind woman in a pale room
With soft seats and leaflets
Will give you a word
It will fit
Like a key
Like a glove
Like a hand in a hand
Autism
And you will have a set free kind of feeling
And you and I will start to make friends
